اثربخشي اميدآموزي گروهي بر ميزان تاب آوري و شادکامي زنان مبتلا به بيماريهاي قلبي
يکي از مهم ترين نيازهاي رواني انسان اميد است. اميد ملازم رواني زندگي و رشد است. يعني هر لحظه آمادگي براي آن چيزي که تاکنون تحقق نيافته است. اميد با خلقت آدمي همزاد است و سعي و تلاش را به دنبال دارد. اسنايدر (2014) عقيده دارد که اميد آموختني است و بيشتر شبيه راهي است مانند ساير راه هايي که در کودکي و بزرگسالي آموخته ميشود. بنابراين، ارتقاي پايوري يا خود انگيزشي و هدف گزيني را از جمله اجزاء کليدي پرورش اميد دانسته اند (بهاري، 1393).
اميد به عنوان يک درونمايه روان شناختي مثبت، از شواهد پژوهش رو به رشدي در ارتباط با مرکزيت آن به عنوان يک عملکرد تطبيقي برخوردار است. ادعاي اينکه اميد به عنوان يک سپر حفاظتي در تمام عرصهها (جسمي، عاطفي، روان شناختي، معنوي، اجتماعي) مفيد است در پژوهشها قوياً مورد تأکيد قرار.........................